හිරුත් නැති උණුහුමත් මියැදුනු .........
සඳුත් නැති සිහිලසත් වියැකුනු..............
වැසීගිය ඝන කලු වනින්
උරුම කොට සිටියා........
මහා මේඝය,
දසත දිව යන
රුදුරු මරු විදුලි එලි ඉරි.....
අවසන,
තුරු චිපට හඬවා
ගලා බසිනා කුණාටුව.....
හිස නවා පැරදී....
පසු බැස ගියා
නැගී ආ අබිමුව
මද පවන,
ඉරා දමනා තිමිර පට මේඝය
ඉඩ සහර පාදා...................
නැගෙන්නට,
සිහිලසේ උණුසුම.....................
දිවි මගේ,
සිත් අහස් නුබ කුසට.....
No comments:
Post a Comment