නළලත රතු කැකුල පොබයන
වරල ගැවසූ මලින් මද සුවඳ පතුරන
සින නෙතු කැන් දසත විහිදන
ඇය සොඳුරු කැකුළකි,
රූබර පිච්ච...........
නැගුනි බසයට කිටි කිටියේ තෙරපෙන,
සැර පරුෂ උඩු රැවුල
උඩින් ඔබ මොබ දිවෙන රත් නෙත්,
කාම පවසින් පෙලුන.................
නතර විය ඈ ලඟ
හෙමි හෙමින් ලං විය................
ඈ වෙත,
දසන් සැඟවිනි දෙතොල'තර
සුදු මල්ද ගිලිහුණි වරලස වැසුව......
සැම සිටිති නුදුටුව නෙත්ව
සැබෑ මිනිසෙක්...
නැගීය හඬ,
"අන්නා වෙඩෙ කෙතයි නේද?"
දළ රැවුල කෙඳි අතර
ගැවසෙනා සැඩ සුලඟ
නැගුවා හඬක්,
මේ ලෙස..........
"අඩෝ,පර දෙමළා"
niyamai machan.....
ReplyDelete